به گزارش خبرنگار مهر، کامنت علی کریمی در صفحات اجتماعی در مورد ریزگردهای خوزستان، در حالی که مشق زندگی اجتماعی می توانست باشد، به دلیل یک غلط تایپی و یک حمله بی ربط تبدیل شد به جنگی رنگی و بی ارزش توسط مجازی بازانی که هرگز مجازی بودن را یاد نگرفته اند.
صرف نظر از اینکه کامنت علی کریمی درست بود یا غلط یا اینکه از چه کسی و چگونه انتقاد کرده بود، باید تاکید کرد، صرف حضور این بازیکن محبوب در پدیده های اجتماعی می تواند بسیار ایده آل باشد و باید سرلوحه کار دیگر فوتبالیست ها هم قرار بگیرد.
موضوع های اجتماعی تنها مختص به اهالی فرهنگ و سینما و ... نیست بلکه این دست موضوع ها و همدردی ها متعلق به همه مردم است و زندگی اجتماعی کنار هم بودن را هم طلب می کند.
موضوع بحث اما اینجاست که چند نفر از فوتبالیست ها در این مسیر همراه مردم خوزستان بودند و بابت سختی های آنها هم دردی کردند؟ آیا فوتبالیست ها تنها باید در مورد حقوق های عقب افتاده یا اتهام تبانی، تهدید بابت افشاگری و ... حرف بزنند یا عکس هایی با لباس های آخرین مد روز از خود منتشر کنند؟
در فوتبال ایران علی کریمی شاید با سوادترین نباشد اما حتما جزو مسئولیت پذیرترین هاست و جزو دلسوخته و دل رحم ترین آنها.
علی کریمی دلش برای مردم می تپد، سیل و زلزله و هر اتفاقی که باشد، علی کریمی هست و دلیل خاص بودن این جادوگر فوتبال همین موارد است. او البته در این مسیر تنها نیست و علی دایی، وحید طالب لو و دو سه بازیکن دیگر هم هستند که با مردم زندگی می کنند، بازیکنانی مثل کریم باقری که کیسه بر می دارد و به بازار تبریز می رود برای زلزله زده ها پول جمع می کند اما این جور بازیکنان مربیان، این دست رفتارها خیلی در فوتبال باب نیست.
در سینما نقد کردن و حرف فرهنگی و اجتماعی زدن باب تر است اما در فوتبال خیلی علی کریمی هایی پیدا نمی شوند که بدون اینکه منفعتی از چیزی ببرند حرف می زنند. کریمی نمی تواند بی اهمیت از کنار مسائل عبور کند او می داند که روی شانه های همین مردم بوده که شده علی کریمی، او می داند که در قبال آن همه هلهله و فریاد مسئول است. او می داند که مردم از او توقع دارند. اتفاقا این یعنی با سواد بودن، با سواد بودن به تحصیلات خاص آکادمیک نیست، با سواد بودن یعنی پذیرفتن زندگی اجتماعی، پذیرفتن درد هم طن، با سواد بودن یعنی همین که علی کریمی هست، نگران، نگاه کننده، دغدغه داشتن و ...
به هر حال خیلی زیادند فوتبالیست هایی که این موارد را می بینند و اصلا در آن شرکت نمی کنند، زیادند فوتبالیست هایی که حتی درد هم وطن را نمی بینند چون وقت آن را ندارند اما علی کریمی می بیند، برخی دیگر هم ایضا. این بازیکن در اوج هم که بود خاص بود، همان روزها که در ورامین برای کودکان بی سرپرست یتیم خانه هزینه می کرد و با آن بچه ها حتی فوتبال بازی می کرد هم خاص بود، علی کریمی شدن شاید برای علی آسان بوده باشد اما او نشان داده که علی کریمی ماندن را هم بلد است.
نظر شما